لبخند ملیح من...

چه لبخند ملیحی داشتم. پر از رویا آن شب خوابیده بودم. ساعتم مثل همیشه

آفرین سیامند رحمان

آفرین پسر. آفرین دلاور.

اینجاست که آدم به ایرانی بودنش افتخار میکنه.

نامه ای به منجی

بگذار ببینم. بگذار چشم هایم ببینند. چشم هایی که هنوز موفق نشدند به بینایی خود بنازند. چشم هایی که نمی دانم برای چه خلق شده اند!

جونم فدات

با یا علـی می شه فــدات این دلم        گم می شه تو کـوی وفـات  این دلم 

ترافیک زمان(1)

و همه تو را می شناسند. همه می دانند و خود را به نادانی می زنند...